Dag 3 stond in het teken van het bezoeken van twee langlopende en bekende ISEE projecten. Samen met chauffeur Yehalem.
Medhen Social Center
In de ochtend bezoeken we het Medhen Social Center (MSC), deze wordt al sinds 1989 gerund door een zeer krasse zuster: Sister Senskenesh. Op kerstdag 1987 ontmoette zij Marij Oost en sindsdien steunt ISEE het werk van deze inmiddels 85-jarige zuster. En daarmee is MSC het oudste en langstlopende project van ISEE.
Sister Senskenesh is een van de meeste bijzondere mensen die ik ooit heb ontmoet, dat proberen te duiden in een blog zou haar te kort doen. Ik ga wel wat vertellen over MSC zodat er een beeld ontstaat.
MSC ligt naast de vuilnisbelt van Addis in het armste gedeelte van de stad. Vanuit haar omheinde compound ondersteunt MSC hier de armsten van de armsten in de omgeving. In totaal zijn er zo’n 900 mensen waar MSC op een bepaalde manier zorg aan verleent. Dit doen ze volledig van donaties alleen. En dat doen ze vanuit enerzijds het meest eenvoudige principe dat er is: omzien naar je naaste, maar anderzijds: met een heel doordacht systeem en doordachte visie. Ik wist niet wat ik hoorde. Een 87-jarige zuster die spreekt over digitalisering en information technology om via dossiervorming patronen te gaan zien in ontwikkeling van de mensen aan wie ze zorg verlenen.
Ik ga nooit vergeten dat we van het MSC naar de school liepen, door de sloppenwijk en dat ik een gesprek had over MS Access; een computerprogramma waar de nicht van de zuster — Maria — alles bijhoudt en wat ik toevallig goed ken. Met gemak één van mijn meest surrealistische ervaringen.
MSC levert zorg aan verstoten moeders, armen, lepra-patiënten en levert scholing aan de kinderen van armsten die het zelf niet kunnen betalen en geven ze elke dag te eten. De school ligt onderaan de vuilnisbelt en is slechts 10 minuten lopen van het MSC, en dit was voor het eerst dat ik aanvoelde dat we hier niet alleen hadden kunnen lopen. Ik heb wat stukjes gefilmd, maar wat niet op beeld staat is de aparte mix van vuilnisbultgeuren gemengd met de geur van mensen die aan de kant van de weg iets aan het koken zijn.
Wanneer we door de poorten van het schoolgebouw lopen, komen we in een oase van rust. Ware het niet dat de jongste klas net speelkwartier en had het was een genot om al die vrolijke kindergezichten te zien. Op het terrein konden we direct met eigen ogen het resultaat van onze donaties, een gloednieuw sanitair gebouw midden op het terrein. Ook bezochten we het braakliggende terrein ernaast: hier heeft de zuster plannen voor. En ze kan onze hulp goed gebruiken.
We hadden een eenvoudige maaltijd, met misschien wel de beste soep die ik ooit heb gegeten en daarna hadden we nog allerlei meegebrachte spullen om uit te delen. En ik mocht een brief van Marij aan de zuster overhandigen.
Heel erg veel indrukken, maar geen tijd om alles te verwerken (daarom ook deze blog). Want we moesten door. Yehalem bracht ons bij onze volgende stop.
Ithiel MCH
Het woord Ithiel komt uit Spreuken 30 en wordt vaak vertaald met “God is met mij” of “God is (mijn) teken”.
Het Ithiel ziekenhuis wordt gerund door Dr. Mulu. Ik ontmoette deze doctor twee jaar geleden al eens op Urk bij het 50-jarig jubileum van ISEE. En ook hier hebben we te maken met een zeer gedreven, getalenteerde en bijzondere vrouw.
Ze heeft een appartement-complex van vier verdiepingen omgebouwd naar een hospitaal. Specifiek voor zwangere vrouwen en alle genealogie gerelateerde zaken. En in dit ziekenhuis wordt een zeer specifieke operatie uitgevoerd: de zgn. fistula operatie (dit kan ontstaan na complicaties bij te lang persen tijdens het bevallen).
Er zijn vrouwen die hier 800 kilometer voor reizen om door Dr. Mulu geopereerd te kunnen worden. En het is deze specifieke operatie die ISEE ondersteunt. Dankzij ISEE zijn de afgelopen jaren 300 vrouwen geholpen met steun van ISEE.
We kregen een tour van het hospitaal en daarna werd er — natuurlijk — traditionele koffie gedronken en brood gebroken.
Voor dag 4 moeten we in het vliegtuig. Slechts één project, maar wel een eind weg. Tot morgen.
