Als in Nederland tijdens een bevalling een kind in stuitligging ligt wordt het kind omgedraaid en verloopt de bevalling voorspoedig. Op het platteland van Ethiopië gebeuren nog veel bevallingen op de traditionele manier, stuitliggingen lopen vaak desastreus af. Als de ‘moeder’ een gecompliceerde bevalling overleeft is zij vaak blijvend incontinent en wordt zij verstoten uit haar dorp.
Tegenwoordig gebeurt dit minder vaak. Het nieuws vindt zijn weg richting het platteland steeds sneller. En zo weet men van het nieuwe ziekenhuisje dat in de hoofdstad staat dat vrouwen die zulke gecompliceerde bevallingen meemaken kunnen opereren. Deze wetenschap is niet direct nuttig, de afstand van het dorp naar het ziekenhuis is vaak groot.
En een reis kost ook geld, dus er moet ook flink gespaard worden.
Familieleden van de vrouw blijven wel zorgen voor de uitgestotene. En als zij horen over een operatie in de hoofdstad doen ze er ook alles aan om dit mogelijk te maken. En zij begeleiden de vrouw dan ook naar het ziekenhuis, vaak is dit de vader of haar eigen man.
Reizen met het openbaar vervoer is geen optie, zitten naast een incontinente passagier is geen pretje. De chauffeur en mede-passagiers tonen geen begrip.
Overnachtingen hetzelfde probleem. Het wordt dus lopen en overnachten in de open lucht.
Na ettelijke dagen en nachten bereiken ze eindelijk het ziekenhuis in Addis Abeba. In dit ziekenhuis financiert de Stichting een aantal operaties, voor hen die de operatie niet kunnen betalen, juist deze vrouwen.
Het ziekenhuis miste een cystoscoop, een apparaat waarmee in het lichaam gekeken kan worden, simpel gezegd, een bestuurbare slang met op het uiteinde een lampje en een camera. Het apparaat kostte wel bijna € 9.500. Twee grote donoren zegden samen € 7.500 toe, het apparaat werd besteld en geleverd.
Een cystoscoop bestaat uit onderdelen. Een slang, een lamp, een camera, een apparaat om het te bedienen, een schermpje en nog wat onderdelen. Helaas miste de lamp. Iemand van het bestuur kon deze meenemen, maar plotseling gingen vanwege covid-19 de grenzen dicht. Pas in juli dit jaar werd het reisadvies iets versoepeld. Twee volledig gevaccineerde leden van het bestuur van onze Stichting gingen met overvolle koffers en een druk reisprogramma op pad. En zo kon eindelijk de lamp toch nog worden afgeleverd.
De vrouwen die in dit ziekenhuis worden geopereerd keren na afloop terug naar hun dorp en pakken hun leven weer op. Veel worden later gelukkig alsnog zwanger en willen absoluut niet meer in hun eigen dorp bevallen maar in een ziekenhuis. Dan maken ze weer de lange reis naar hun eigen ziekenhuis in Addis Abeba waar hun hopeloze situatie veranderd werd in een hoopvolle toekomst.
Daar doen we het voor!