Als ik sterf, doe ik dat in mijn eigen huis en niet op straat

Ik ben Meka en ben 34 jaar. Ik kom oorspronkelijk van het platteland en mijn ogen zijn niet erg goed. Daardoor raakte ik betrokken bij een auto-ongeluk, ik raakte gewond aan mijn heup en been, sindsdien loop ik mank. Gelukkig hielp mijn vader mij telkens weer vooruit. Toen ik 15 jaar was overleed mijn vader, mijn broer nam de boerderij over, ik had thuis geen toekomst meer. Ik ging naar Addis Abeba op zoek naar een beter leven. Ik kende daar niemand, ik moest daar bedelend rond komen en overnachtte op straat.

Mensen uit de buurt bouwden een kleine overkapping tegen de nachtelijke kou en hielpen me uiteindelijk ook aan een huisje van de overheid. Dat huisje was wel een krot, de muren waren rot en het dak lekte. Weer hielpen de buren mij door Medhen Social Center in te seinen. Deze renoveerde mijn huisje, onder voorwaarden dat ikzelf een deel zou betalen. Als bedelaar heb ik dat geld niet zomaar even op de bank staan. Mijn broer stond garant. Samen met de buurman hebben we mijn huisje opgeknapt. Sindsdien heb een prima huisje en een fantastische buurman.

Als eerste dank ik mijn buren, zij hebben beetje bij beetje mij geholpen, ik probeer hen te bedanken door af en toe wat klusjes te doen in de buurt. Ook dank ik het Medhen Social Center, dankzij hen heb ik een echt dak boven mijn hoofd. En ik dank de buitenlandse weldoeners die hen het geld daarvoor hebben gegeven. Bovenal dank ik God die dit allemaal mogelijk heeft gemaakt.